Αρχιτέκτονες: Διονύσης Σοτοβίκης | Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Χρύσα Σκιαδά | Στατική Μελέτη: Χρήστος Παπαδόπουλος | Κατασκευή: Διονύσης Σοτοβίκης | Μηχανολογική Μελέτη: Δημήτρης Μαντάς | Φωτογράφοι: Εριέτα Αττάλη, Γ.Ντάγιος, Διονύσης Σοτοβίκης |2007

Το τετραώροφο κτίριο κατοικιών στην Αγ. Παρασκευή, είναι κατασκευασμένο από σκυρόδερμα, ανεπίχριστο και άβαφο, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό του. Οι μεγάλες διάφανες επιφάνειές του τονίζουν τη διττή σχέση του μέσα με το έξω. Κυρίαρχο στοιχείο της όλης σύνθεσης είναι τα τζάκια των διαμερισμάτων, η φλόγα των οποίων είναι εμφανής στην όψη του κτιρίου.
Η φωτιά και η έννοια της εστίας δεν αντιμετωπίζονται σαν ένα δευτερεύον ή διακοσμητικό στοιχείο, αλλά σαν τον άξονα γύρω από το οποίον περιστρέφεται όλη η Αρχιτεκτονική σύνθεση και η οργάνωση της ζωής των ενοίκων.
Η φωτιά δεν ήταν μόνο ένα θεμελιώδεις μέσο εξέλιξης για τον άνθρωπο αλλά ήταν και το βασικό σημείο αναφοράς για την κοινωνική ζωή του. Η συνεύρεση του ανθρώπου γύρω από την φωτιά πέρα από την φωτεινή και θερμαντική ιδιότητα της, ήταν το “δοχείο” όπου αναμειγνύονταν συναισθήματα και λογικές.
Η φωτιά ήταν πάντα η «σπίθα» για νέες ιδέες, νέους στόχους και οράματα. Σήμερα, στην εποχή της αποξένωσης και αποχαύνωσης, αυτή η «σπίθα» της φωτιάς αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημειολογική σημασία.
Η πολυκατοικία αντιμετωπίζεται λοιπόν σαν μία «πολύ-εστία» όπου ο ένοικος ανάβοντας τη φωτιά, έχει τη δυνατότητα όχι απλά να επέμβει στην όψη του κτιρίου αλλά ταυτόχρονα να στέλνει και ένα σινιάλο στην κοινωνία, γινόμενος αρωγός της αρχικής ιδέας.
Ο περιβάλλοντας χώρος του κτιρίου, όπου προϋπήρχαν οι δύο φοίνικες, περικλείεται από ένα τοιχείο, πάνω στο οποίο έχουν τοποθετηθεί μεταλλικά πλέγματα που εγκυβοτίζουν ηφαιστιογενείς πέτρες, τονίζοντας έτσι σημειολογικά τη σχέση της φωτιάς και της ύλης.