Αρχιτέκτονες: Διονύσης Σοτοβίκης | Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Χρύσα Σκιαδά, Εύα Τσούνη | Κατασκευή: Διονύσης Σοτοβίκης | Φωτογράφοι: Εριέτα Αττάλη |2001

Το κυρίως κτήριο του σχολείου σχηματίζει ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο που αναπτύσσεται σε δύο ορόφους. Ο φέρων οργανισμός από εμφανές σκυρόδεμα ορίζει έναν εξωτερικό κάνναβο ο οποίος, ανάλογα με την χρήση του εκάστοτε εσωτερικού χώρου, επικαλύπτεται με διάφορα υλικά στη φυσική τους μορφή ή ελάχιστα κατεργασμένα, δημιουργώντας μία πρόσοψη επαναλαμβανόμενων πεδίων. Οι μαθητές μπορούν να “αγγίζουν” και να “αισθάνονται” τη διαφορετικότητα των υλικών αυτών αλλά και να αντιλαμβάνονται την χρησιμότητα και χρηστικότητά τους καθώς και τις αλλαγές που υφίστανται με το πέρασμα του χρόνου.

Η κεντρική είσοδος, εκτεινόμενη στο ύψος και των δύο ορόφων, κατασκευάστηκε από γυάλινα τμήματα πάνω στα οποία είναι αποτυπωμένα αποσπάσματα από την ελληνική και διεθνή λογοτεχνία. Οι επιγραφές αυτές, που συνεχίζονται στα παράθυρα των αιθουσών διδασκαλίας, εδραιώνουν μια διαρκή παρουσία στη σχέση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, ένα είδος “λογοτεχνικής διυλίσεως” που παιχνιδίζει με τις σκιές των γραμμάτων όπως αυτές σχηματίζονται σε διαφορετικές διαστάσεις στο δάπεδο ή την αλλαγή στο νόημα των λέξεων καθώς αυτές χωρίζονται με το άνοιγμα των παραθύρων (για παράδειγμα η λέξη ΠΝΕΥΜΑ μετατρέπεται σε ΝΕΥΜΑ).